" Γιατί το παιδί μου δεν θέλει να διαβάζει μαζί μου; "
Αναρωτιέστε γιατί...
…τσακώνεστε συνέχεια όταν διαβάζετε μαζί;
…το παιδί αντιδρά αρνητικά όταν πρέπει να διαβάσετε παρέα;
Για να το πιάσουμε λίγο από την αρχή:
Αρχικά, αναρωτηθείτε:
-Γιατί πρέπει να διαβάζω εγώ το παιδί μου;
-Γιατί πρέπει να βρίσκομαι διαρκώς πάνω από το κεφάλι του όταν γράφει ή διαβάζει;
-Γιατί πρέπει αναγκαστικά να πάει «γραμμένο» στο σχολείο κάνοντας όλες τις ασκήσεις του, ακόμη κι αν δεν τις καταλαβαίνει;
-Γιατί πρέπει να βοηθήσω εγώ το παιδί μου στις σχολικές ασκήσεις που δεν έχει κατανοήσει και ενίοτε να του τις λύνω;
Θυμηθείτε!
Καταλαβαίνουμε ότι οι γονείς συχνά αγχώνονται, ειδικά στην πρώτη τάξη του Δημοτικού ώστε το παιδί να μην αναπτύξει κενά και δυσκολευτεί στις επόμενες τάξεις.
Όμως…
Ας περάσουμε στις λύσεις!
ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ!!!
Το παιδί σας θέλει ΓΟΝΙΟ όχι δάσκαλο! Αν "τα βρούμε σκούρα" και για να αποφύγουμε τα μελλοντικά προβλήματα/αντιδράσεις σε μεγαλύτερες τάξεις (μην ξεχνάτε ότι υπάρχει και η εφηβεία στη μέση) και αν βλέπουμε πως χάνουμε την αρχική, κύριά μας ιδιότητα, τότε απευθυνόμαστε σε κάποιο άτομο -συγγενικό πρόσωπο που έχει καλές σχέσεις με το παιδί, δάσκαλο που να αναλαμβάνει κατ’ οίκον μελέτη, αν έχουμε τη δυνατότητα, για να μας βοηθήσει.
«Άλλες δυσκολίες…»
«Καλά τα λέτε κυρία Ελευθερία, αλλά εμείς έχουμε άλλες δυσκολίες. Έχουμε δυσκολίες συγκέντρωσης, δεν μπορούμε να κάτσουμε στην καρέκλα, αργούμε πολύ να διαβάσουμε, τελειώνουμε 22.00 μ.μ. το βράδυ τα μαθήματα της Α’ & Β’ Δημοτικού, γιατί θα πρέπει να επιστρέψουμε από τη δουλειά για να κάτσουμε δίπλα του/της και να διαβάσουμε! Ακόμη, το παιδί μου γράφει αργά, έχει ξεσπάσματα απέναντί μου κι εγώ χάνω την υπομονή μου. Το αποτέλεσμα; Φωνές, τσακωμοί…Δεν αντέχω άλλο!»
Είναι συχνό φαινόμενο σε παιδιά με δυσκολίες συγκέντρωσης, υπερκινητικότητας, Διαταραχές Αυτιστικού Φάσματος και άλλων μαθησιακών δυσκολιών να παρουσιάζεται έλλειψη στην οργάνωση της μελέτης τους και κατά τη διάρκεια μελέτης με τον γονιό, να υπάρχουν προστριβές, αργός και πολύωρος ρυθμός μελέτης μαθημάτων ακόμη και στις μικρές τάξεις, απόλυτος εκνευρισμός και από τις δύο πλευρές και όχι μόνο…
Τι κάνουμε;
-Διατηρούμε την ψυχραιμία μας! Θα μου πείτε, καλά τα λες εσύ, αλλά στην πράξη;; Έχετε δίκιο, αλλά…διατηρώντας την ψυχραιμία μας σε τέτοιες καταστάσεις γλυτώνουμε τις προστριβές και κυρίως: ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΠΙΟ ΚΑΘΑΡΑ.
-Συμβουλευόμαστε έναν ειδικό! (είτε το παιδί πραγματοποιεί ήδη κάποιου είδους θεραπεία είτε όχι, συμβουλευόμαστε εργοθεραπευτή, ειδικό παιδαγωγό και -γενικότερα- θεραπευτή εξειδικευμένο σε θέματα οργάνωσης μελέτης).
-ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΟΝΕΙΣ! Εδώ θα μου πείτε: Δηλαδή, να πληρώσω έναν ειδικό για να διαβάζει καθημερινά το παιδί μου! Και τα έξοδα;
Έχετε απόλυτο δίκιο. ΟΜΩΣ: η σημασία της οργάνωσης μελέτης είναι εξαιρετικά μεγάλη και όσο πιο μικρό ξεκινήσει ένα παιδί να μαθαίνει πώς να ρυθμίζεται και να οργανώνεται, τόσο καλύτερο θα είναι το αποτέλεσμα που θα έχει στις επόμενες τάξεις. Είναι, στην ουσία, παρέμβαση και όχι απλή μελέτη μαθημάτων.
Σε περιπτώσεις που αυτό δεν είναι εφικτό, οι θεραπευτές θα πρέπει να εκπαιδεύσουν τον γονέα στο παραπάνω, έχοντας, όμως, κατά νου και οι δύο πλευρές πως ο γονιός δεν μπορεί να γίνει θεραπευτής. Άρα, χρειάζεται μία επίβλεψη σε αυτό.
Ο θεραπευτής, με διαφορετικό τρόπο θα αντιδράσει και θα διαχειριστεί ένα παιδί με τις παραπάνω δυσκολίες και διαφορετικά ο γονιός, όπως και να το κάνουμε.
Ο θεραπευτής ξέρει να ελίσσεται, να διαμορφώνει άμεσα κατάλληλα το πρόγραμμα μελέτης, να κάνει μια άμεση αλλαγή, να αναδιαμορφώσει μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα το πρόγραμμα μελέτης, να μιλήσει κατάλληλα στο παιδί δίνοντας τη σωστή οδηγία. Εξάλλου, λογικό δεν είναι;
…τσακώνεστε συνέχεια όταν διαβάζετε μαζί;
…το παιδί αντιδρά αρνητικά όταν πρέπει να διαβάσετε παρέα;
Για να το πιάσουμε λίγο από την αρχή:
Αρχικά, αναρωτηθείτε:
-Γιατί πρέπει να διαβάζω εγώ το παιδί μου;
-Γιατί πρέπει να βρίσκομαι διαρκώς πάνω από το κεφάλι του όταν γράφει ή διαβάζει;
-Γιατί πρέπει αναγκαστικά να πάει «γραμμένο» στο σχολείο κάνοντας όλες τις ασκήσεις του, ακόμη κι αν δεν τις καταλαβαίνει;
-Γιατί πρέπει να βοηθήσω εγώ το παιδί μου στις σχολικές ασκήσεις που δεν έχει κατανοήσει και ενίοτε να του τις λύνω;
Θυμηθείτε!
- Άλλο διαβάζω το παιδί μου και άλλο βοηθώ στα μαθήματα του σχολείου.
- Άλλο επιβλέπω και βοηθώ στην οργάνωση της μελέτης του παιδιού μου και άλλο κάθομαι δίπλα του και διαβάζουμε παρέα, χωρίς να ασχολούμαι με οτιδήποτε άλλο.
- Άλλο εξηγώ μία άσκηση όταν το παιδί μου ζητάει βοήθεια και άλλο λύνω εγώ την άσκηση.
Καταλαβαίνουμε ότι οι γονείς συχνά αγχώνονται, ειδικά στην πρώτη τάξη του Δημοτικού ώστε το παιδί να μην αναπτύξει κενά και δυσκολευτεί στις επόμενες τάξεις.
Όμως…
- Προσπαθήστε να μην περνάτε τις δικές σας ανασφάλειες στο παιδί σας. Πολλά παιδάκια βρίσκονται στην ίδια θέση με το δικό σας παιδάκι.
- Αναπτύξτε τρόπους εμπιστοσύνης, επικοινωνώντας μαζί του ότι θα είστε δίπλα του αν χρειαστεί κάποια βοήθεια, αρκεί να την ζητήσει και αρκεί να την χρειάζεται αληθινά.
- Εξηγήστε πως, αν δεν καταλαβαίνει κάτι, θα ήταν καλύτερο να ρωτήσει τη δασκάλα του/δάσκαλό του, διότι εκείνη/-ος είναι οι πλέον αρμόδιοι για να το βοηθήσουν. Εξάλλου, γι’ αυτό πηγαίνει σχολείο! Διαφορετικά, θα καθόταν στο σπίτι!
Ας περάσουμε στις λύσεις!
- Το παιδί πρέπει να μελετά σε έναν συγκεκριμένο χώρο.
- Κολλήστε το σχολικό πρόγραμμα εμπρός του, ώστε να μπορεί να οργανώνει πιο εύκολα την τσάντα (σίγουρα σε μικρότερη τάξη με τη δική σας βοήθεια) και να γνωρίζει τί μαθήματα έχει να διαβάσει.
- Γράψτε ή απαριθμήστε τις «δουλίτσες» που έχει να κάνει για να πάει έτοιμο την επόμενη μέρα στο σχολείο. Ας διαγράφει κάθε δουλίτσα με έναν μαρκαδόρο ή ας κολλά δίπλα ένα αυτοκόλλητο για κάθε φορά που την ολοκληρώνει.
- Ενθαρρύνετε κάθε προσπάθεια, ακόμη κι αν είναι αποτυχημένη.
- Δώστε κίνητρα! Μία βόλτα, ένα αγαπημένο σνακ, παιχνίδι μαζί σας ή με φίλους μετά το τέλος του διαβάσματος.
ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ!!!
Το παιδί σας θέλει ΓΟΝΙΟ όχι δάσκαλο! Αν "τα βρούμε σκούρα" και για να αποφύγουμε τα μελλοντικά προβλήματα/αντιδράσεις σε μεγαλύτερες τάξεις (μην ξεχνάτε ότι υπάρχει και η εφηβεία στη μέση) και αν βλέπουμε πως χάνουμε την αρχική, κύριά μας ιδιότητα, τότε απευθυνόμαστε σε κάποιο άτομο -συγγενικό πρόσωπο που έχει καλές σχέσεις με το παιδί, δάσκαλο που να αναλαμβάνει κατ’ οίκον μελέτη, αν έχουμε τη δυνατότητα, για να μας βοηθήσει.
«Άλλες δυσκολίες…»
«Καλά τα λέτε κυρία Ελευθερία, αλλά εμείς έχουμε άλλες δυσκολίες. Έχουμε δυσκολίες συγκέντρωσης, δεν μπορούμε να κάτσουμε στην καρέκλα, αργούμε πολύ να διαβάσουμε, τελειώνουμε 22.00 μ.μ. το βράδυ τα μαθήματα της Α’ & Β’ Δημοτικού, γιατί θα πρέπει να επιστρέψουμε από τη δουλειά για να κάτσουμε δίπλα του/της και να διαβάσουμε! Ακόμη, το παιδί μου γράφει αργά, έχει ξεσπάσματα απέναντί μου κι εγώ χάνω την υπομονή μου. Το αποτέλεσμα; Φωνές, τσακωμοί…Δεν αντέχω άλλο!»
Είναι συχνό φαινόμενο σε παιδιά με δυσκολίες συγκέντρωσης, υπερκινητικότητας, Διαταραχές Αυτιστικού Φάσματος και άλλων μαθησιακών δυσκολιών να παρουσιάζεται έλλειψη στην οργάνωση της μελέτης τους και κατά τη διάρκεια μελέτης με τον γονιό, να υπάρχουν προστριβές, αργός και πολύωρος ρυθμός μελέτης μαθημάτων ακόμη και στις μικρές τάξεις, απόλυτος εκνευρισμός και από τις δύο πλευρές και όχι μόνο…
Τι κάνουμε;
-Διατηρούμε την ψυχραιμία μας! Θα μου πείτε, καλά τα λες εσύ, αλλά στην πράξη;; Έχετε δίκιο, αλλά…διατηρώντας την ψυχραιμία μας σε τέτοιες καταστάσεις γλυτώνουμε τις προστριβές και κυρίως: ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΠΙΟ ΚΑΘΑΡΑ.
-Συμβουλευόμαστε έναν ειδικό! (είτε το παιδί πραγματοποιεί ήδη κάποιου είδους θεραπεία είτε όχι, συμβουλευόμαστε εργοθεραπευτή, ειδικό παιδαγωγό και -γενικότερα- θεραπευτή εξειδικευμένο σε θέματα οργάνωσης μελέτης).
-ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΟΝΕΙΣ! Εδώ θα μου πείτε: Δηλαδή, να πληρώσω έναν ειδικό για να διαβάζει καθημερινά το παιδί μου! Και τα έξοδα;
Έχετε απόλυτο δίκιο. ΟΜΩΣ: η σημασία της οργάνωσης μελέτης είναι εξαιρετικά μεγάλη και όσο πιο μικρό ξεκινήσει ένα παιδί να μαθαίνει πώς να ρυθμίζεται και να οργανώνεται, τόσο καλύτερο θα είναι το αποτέλεσμα που θα έχει στις επόμενες τάξεις. Είναι, στην ουσία, παρέμβαση και όχι απλή μελέτη μαθημάτων.
Σε περιπτώσεις που αυτό δεν είναι εφικτό, οι θεραπευτές θα πρέπει να εκπαιδεύσουν τον γονέα στο παραπάνω, έχοντας, όμως, κατά νου και οι δύο πλευρές πως ο γονιός δεν μπορεί να γίνει θεραπευτής. Άρα, χρειάζεται μία επίβλεψη σε αυτό.
Ο θεραπευτής, με διαφορετικό τρόπο θα αντιδράσει και θα διαχειριστεί ένα παιδί με τις παραπάνω δυσκολίες και διαφορετικά ο γονιός, όπως και να το κάνουμε.
Ο θεραπευτής ξέρει να ελίσσεται, να διαμορφώνει άμεσα κατάλληλα το πρόγραμμα μελέτης, να κάνει μια άμεση αλλαγή, να αναδιαμορφώσει μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα το πρόγραμμα μελέτης, να μιλήσει κατάλληλα στο παιδί δίνοντας τη σωστή οδηγία. Εξάλλου, λογικό δεν είναι;
Καραμαλίκη Ελευθερία-Κωνσταντίνα,
Λογοθεραπεύτρια
Λογοθεραπεύτρια
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.